Dag 8 - Vervolg Grand Canyon

26 mei 2017 - Grand Canyon South Rim, Arizona, Verenigde Staten

Vandaag vrijdag en dit wordt mijn tweede dag in de Grand Canyon. Ik ben op 3 uur opgestaan en heel stilletjes uit het hostel vertrokken, iedereen sliep uiteraard nog. Ik was om half vijf in het park. Eerste keer deze rondreis dat ik in donker rijd, weer eens wat anders. Ik denk dat ik in dit uur rijden niet meer dan 5 auto’s ben tegengekomen. Bij de ingang van het park is ook niemand, je kunt gratis het park in. Er staat een bordje waarin je verzocht wordt een kaartje te kopen bij de betaalautomaat maar er is totaal geen controle. Ik heb een ParkPas dus mag sowieso zonder betalen naar binnen. Het begint al te schemeren en ik zoek mijn weg naar een mooi uitzichtpunt. Gewoon met de auto, ik had dat gisteren gevraagd aan een ranger die zei dat je ‘s nachts rustig ergens een uurtje kan parkeren langs de rim voor de zonsopgang te zien. Daarna vanaf ongeveer 08.00 uur uiteraard op de grote P’s. Als ik aankom zijn er al wat mensen, het geeft een soort samengevoel dat we hier allemaal zo vroeg zijn voor hetzelfde. Iedereen is vriendelijk en vol verwachting. Ik hoor een paar -fotografen- (met indrukwekkend uitziende grote fototoestellen op statief) vertellen dat het gaat tegenvallen vanwege de wolken. En ik dacht nog dat die wolken zo mooi waren, met een rode gloed erin die steeds heftiger wordt naarmate het moment van sunrise nadert. Sunrise is om 05.17 en inderdaad piept op dat moment de zon boven de rand uit van de bergen aan de overkant en ook inderdaad verdwijnt ze daarna direct achter de wolken die daar hangen….. Helaas pindakaas, maar ik ben er geweest en kan achteraf geen spijt krijgen dat ik een kans gemist heb omdat ik in mijn bed was blijven liggen. Het is wel gelijk klaar helder daglicht. Ik blijf op die plek nog een half uurtje hangen in de hoop dat de wolk wegtrekt of dat de zon zo snel stijgt dat ze boven de wolk uitkomt, maar dat gebeurt niet, het is windstil en de wolk is groot.

Als bijna iedereen weg is, ook de professionele fotografen, vertrek ik ook. Onderweg naar de hoofd P krijg ik een compensatie voor de min of meer mislukte zonsopgang, er staan een soort van reeën in het bos, redelijk dicht langs de weg. Ik stop (kan, want er is totaal geen verkeer op dit uur van de dag) en wacht het af. Een van de reeën (de naam is elk in het Amerikaans) komt op ongeveer 15 meter afstand van mijn auto naar de rand van de weg en ik maak vanuit de auto foto’s. Dan kijkt ie me aan alsof ie wil zeggen ben je klaar? draait zich om en gaat op zijn gemakkie het bos weer in, rustig, af en toe wat etend, totaal niet verstoord doordat ik daar stond. Wow…..

De hoofd P is bijna leeg, ook wel eens leuk om te zien. Ik parkeer langs de rand en kruip op de achterbank om uit te proberen of ik daar kan slapen. Binnen 2 minuten ben ik weg en ik wordt om half acht wakker ! Even naar het toilet (naast de hoofd P zijn allerlei voorzieningen, ook toiletten) en daarna nog even terug in mijn auto en ik slaap weer in tot 09.00 uur, dat was niet de bedoeling, maar denk dat ik het nodig had.

Ik heb vandaag nog een lange wandeling langs de Rim gemaakt, in de niet te warme ochtenduren, daarna terug naar de auto en gelunched uit de koelbox op een Picknickplekje naast de auto. Kreeg gelijk kraaien op bezoek, zag best eng uit, ze zijn erg groot en hebben flinke bek. Maar als je opstaat vliegen ze weer weg, dus uiteindelijk toch kunnen lunchen zonder dat ze een deel ervan konden inpikken. Daarna een film gekeken over bosbranden, helaas snapte ik niet alles ervan, de informatie werd op een erg snelle manier verteld en de ondertiteling (ook engels) was ook steeds snel weg. Maar toch interessant om gezien te hebben. Men maakt regelmatig zelf brand om te voorkomen dat de natuur het overneemt en er teveel afbrand. Soms gaat dat mis, zoals je ook op een van de foto’s kan zien.

In de middag ben ik met een groepje met een ranger mee geweest met een wandeling die een klein stukje het ravijn ingaat. Hij gaf voornamelijk uitleg over de verschillende soorten steen en helaas ging daarvan ook veel mijn petje te boven.

Er is langs de Rim ook een soort amfibie theater, helaas geen infobord hoe oud dit is, maar zo te zien is dit echt iets van heeeeeeeeel lang geleden. Midden in het bos ligt nog een recent aangelegd houten amfibie theater, daar worden nog regelmatig voorstellingen gegeven . Het oude stenen amfibie theater kijkt alleen uit over de Grand Canyon, dat is eigenlijk de meest mooie voorstelling die je je kunt indenken, Gratis gegeven door de natuur ! 

Ik zoek natuurlijk ook het kerkhof op. Hier is niemand, maar ik zie (raar maar waar) graag kerkhoven. Hier liggen mensen begraven die geholpen hebben en belangrijk zijn geweest voor het Park. Klein en rustig en zeker indrukwekkend !.

Fiets huren is er niet van gekomen. De fietspaden gaan weliswaar door het bos maar was toch wel beetje heuvelachtig en er stond wederom veel wind, die wind had ik liever om 05.15 vanmorgen gehad, toen was het windstil. Ik had andere fietsers gevraagd over de moeilijkheidsgraad en die vertelden me dat het tegenviel, dus fiets geschrapt en wandelen, dat gaat me goed af.

Einde van de middag kreeg ik een inzinking, dacht er nog over om in de auto te slapen tot zonsondergang, maar er waren weer wolken en de auto stond volop in de zon, dus toch maar gekozen voor de rit naar het hostel terug. Bij het hostel aangekomen blijkt er niemand te zijn maar er is ook geen stroom ! Het hostel is een klein huisje en er is normaliter niemand van de eigenaren, alleen de gasten. Als er wat is kun je bellen en dan komt er iemand kijken. Maar ik heb nog geen USA telefoon en geen zin om te bellen met mijn Nederlandse abonnement. Dus ik wacht tot er anderen komen en die hebben gebeld. Pas einde van de avond krijgen we stroom. Daarom geen reislog kunnen bijwerken, want ik wil de accu van mijn laptop gebruiken om belangrijke info op te zoeken voor mijn vervolg reis. Dus wat gekletst met de andere gasten. Blijkt dat de meesten ervan ook richting Pag gaan en ook geen slaapplek hebben kunnen vinden voor dit Memorial-Hemelvaartsweekend. Dus ik heb maar genoten van mijn laatste gewone bed nacht hier in de wetenschap dat ik morgenavond minder luxe zal hebben. Ik heb de volgende morgen (zaterdagmorgen in hostel) voor mijn vertrek alsnog het reislog bijgewerkt.

Zaterdag (dag 9) is de bedoeling: tanken, rijden richting Page, Lake Powell en onderweg de Horse Shoe Band zien en een van de dammen. En uiteraard het slapen in de auto op de P van de Walmarkt.

Foto’s

4 Reacties

  1. Jo:
    27 mei 2017
    Hoi Marianne, krijg allen wat kernwoorden , begrijp ik het goed dat je dit nog gaat uitwerken ?
  2. Bergman:
    27 mei 2017
    Dag Marianne. Ik had net een reactie geschreven en op plaatsen gedrukt maar zie nu dat hij niet geplaatst is en zal ik proberen hem te reconstrueren.
    Je hebt dus in de auto geslapen en dat is goed gegaan denk ik, geruststelling! maar dan is het opstaan om 3 uur ipv 4 uur goed te begrijpen want het comfort is in de auto natuurlijk niet wat het zijn moet. Zonsopgang daar zal wel geweldig geweest zijn en ook andere belevingen in de Canyon zullen overweldigend geweest zijn. Ben benieuwd of je werkelijk met een fiets onderweg was en van je later uitgewerkt verslag zullen we kunnen genieten. Kijk uit naar dat vervolg............
    groetjes de Bergman
  3. Hop:
    27 mei 2017
    Hallo Marianne, Blij steeds te kunnen lezen hoe het je ginder bevalt! De verwachtingen worden bijna dagelijks overtroffen hé. Ik zie al uit naar je volgende uitgebreid verslag!
    Hier in Belgie de laatste dagen snikheet en vanavond wordt er onweer verwacht.Het is hier nu 15u45 en 27 graden.
    Vele groetjes vanuit Pops den verder een aangename reis toegewenst.......
  4. Bergman:
    27 mei 2017
    Hoi Marianne, het is hier bijna middernacht op zaterdag en heb net het 2e verslag gelezen van de Grand-Canyon en dus ook de foto's bekeken. Ongelooflijk indrukwekkend zijn ze. Het is zo mooi zoals de natuur dit geschapen heeft, dat zouden mensenhanden en alle architecten niet voor elkaar krijgen.
    Welke van de auto's op de parkeerplaats was nu de jouwe?

    groetjes van de bergman