Dag 19 - Yosemite National Parc

Dinsdag, 6 juni 2017.

En dan dacht ik het mooiste gezien te hebben in het Sequoia en King Canyon Parc, helemaal mis….. vandaag kwam als een hamerslag op mijn kop een natuurverschijnsel zomaar om de hoek wat ik nooit verwacht had. Een prachtige afsluiter van mijn parkdagen, kon niet mooier.

Gisteravond vroeg naar bed, heerlijk geslapen, geen last gehad van snurkers om me heen en geen idee of ik zelf gesnurkt heb, maar werd goed uitgerust wakker. Vanmorgen vroeg op (ergens rond 05.30 uur) De andere 9 kamergenoten sliepen nog, dus zachtjes de kamer uit en wegwezen.

Nu had ik er niet aan gedacht dat het Yosemite Park zo dicht bij de slaapplek ligt (50 miles?) en eigenlijk wilde ik eerst nog tanken, want er zat nog maar een kwart in de tank. Natuurlijk was er om half zes ‘s morgens nergens een tankstation open, je kunt tijdens sluitingsuren wel tanken met een creditcard, maar mijn Europese Creditcard wordt in zo’n machine niet geaccepteerd. Ik moet binnen mijn creditcard afgeven aan de cassier en zeggen dat ik bij pomp nr. huppeldepup mijn auto wil volgooien. Dan geven ze die pomp vrij en kan ik tanken en daarna terug naar binnen om mijn creditcard terug te krijgen en te kunnen betalen. Maar nogmaals op dit vroege uur waren er geen tankstations waar al personeel was. Ik wilde geen risico lopen om zonder benzine te komen en toen ik op een bordje las dat dit het laatste tankstation voor het Yosemite Parc was (ging pas om 08.00 uur open) toen besloot ik daar anderhalf uur te wachten….. Kwartiertje daarna kwam er een grote vrachtwagen oprijden die aan de deur van het tankstation begon te morrelen, ik erop af. Bleek dat een bevoorrader te zijn van het winkeltje in het tankstation en volgens hem kon hij vanaf 07.00 uur lossen. Ik hem uitgelegd dat ik wachtte om te kunnen tanken en volgens hem was de winkelbediende niet bevoegd om iets bij het tankgedeelte te regelen. Ik heb toen de vrachtwagencauffeur gevraagd of hij met zijn Amerikaanse creditcard voor mij wilde tanken, dan zou ik hem vooraf het geld cash terugbetalen en warempel, dat leek hem een goed plan en zo geschiedde !! Dus niet anderhalf uur moeten wachten, maar slechts een kwartiertje.

In het park aangekomen kon ik weer overal waar mooie uitzichten waren ruim parkeren. Het Yosemite Parc staat bekend om zijn watervallen en vanaf verschillende plekken zag je die in de verte van over de rand van superhoge steile bergwanden afvallen. Uiteraard geeft dit dan beneden de nodige rivieren met ontzettend sterk stromend water.

Ik wilde vandaag minimaal proberen boven bij een van de watervallen te komen. Het pad ernaartoe was behoorlijk steil en laaaaaaaaang… Aan de ene kant de rivier (geen idee of dat een rivier heet, heel breed stuk water met erg veel grote rotsblokken erin waarover het water met een enorme snelheid kolkt en spat en voortraast. Aan de andere kant de berghelling met allemaal rotsblokken en erg veel eekhoorntjes. Die rotsblokken waren handig om op te kunnen uitrusten hetgeen ik vaak nodig had, het was erg steil omhoog. Net toen ik dacht dat ik niet verder zou kunnen zag ik een bordje dat het nog maar 0,3 miles zou zijn, dat red ik dan ook nog wel. Maar die 0,3 miles waren moeilijker dan de 2,5 miles die ik ervoor had afgelegd. Het pad ging over van kurkdroog naar nat en je kreeg af en toe een spat water in je gezicht. Nog wat hoger voelde het alsof het zachtjes aan het regenen was. Het laatste stuk naar de waterval bestond uit een stenen trap van ongelijke rotsblokken, schots en scheef, je kon werkelijk geen stap doen zonder goed te kijken waar je je voeten neerzette. Op veel plekken moest je door het water, mijn wandelschoenen waren toch al doorweekt (droge sokken bij me, maar met natte wandelschoenen heb je daar niks aan) dus ik ben maar gewoon door de plassen heen geslobberd. En inmiddels was de zogenaamde zachte regen overgegaan in gewoon hartstikke veel water, alsof je onder een douche stond. Ik had mijn fleecevest aangedaan in de hoop dat mijn t-shirt eronder droog zou blijven. Niet dus. Ik was door en door nat, zelfs mijn sokken en ondergoed. Maar….. het was de moeite dubbel en dwars waard. Boven aangekomen was het prachtig, woest kolkend zoiets moois had ik nog nooit gezien. De andere parken waren mooi, soms een combinatie van kunstig en krachtig, de oerbomen waren ontzagwekkend, maar dit, dit was gewoon mooi, zo mooi…..

Op de terugweg waren er inmiddels meer toeristen gekomen en ik zag ze allemaal in droge kleren puffend omhoogklimmen terwijl ik kleddernat rustig naar beneden liep. Beneden en eenmaal weer in de zon drogen mijn t-shirt en korte broek snel op en ik ga ergens ontbijten. Daarna nog een kleine wandeling naar een mooi uitzichtpunt en toen hield ik het voor gezien. Er waren zo ontzettend veel mensen inmiddels op alle wandelpaden, leek wel of ik de Kennedymars aan het lopen was. Dus lekker het park uit en aan de rand nog een kleine pauze gehouden bij een mooi uitzichtpunt en dan langzaam weer terug naar het hostel.

Een prachtige dag met een heeeel mooie herinnering!

Ik ga morgen niet terug naar het Park, ik houd het erop dat het mooiste was wat ik gezien heb en wil het daarbij laten. Bovendien zijn mijn wandelschoenen nog niet droog en ik wil niet op gymschoenen te lange wandelingen maken. Dus morgen (woensdag) op mijn gemak richting San Fransisco. Daar heb ik een motel voor een paar nachten.

De foto’s van de afgelopen dagen (met name Sequoia en King Canyon Parc) lukt me niet om die in te laden bij het reislog. Misschien in San Fransisco….